आरएसएसचा उदय होण्याची कारणे

आरएसएसची स्थापना : स्वातंत्र्यपूर्व भारतात अशांतता होती. तर, मोहनदास करमचंद गांधी, जवाहरलाल नेहरू आणि इतरांनी मुस्लिमांच्या बाजूने जे ध्रुवीकरणाचे राजकारण केले ते मुद्दाम ध्रुवीकरण घडवून हिंदूंना मागच्या पायरीवर ठेवण्याचा प्रयत्न करत होते . 1920 मध्ये, आपल्या महान ‘बापूंनी’ ब्रिटीश साम्राज्य उलथून टाकण्यासाठी भारतात असहकार चळवळ सुरू केली, त्याच्या कल्पनेतील जगाच्या हिशोबाने, त्यांनी भारतीय उपखंडातील मुस्लिमांचा विश्वास आणि विश्वास मिळविण्यासाठी खिलाफत चळवळीला पाठिंबा देण्याची तर्कहीन कल्पना मांडली, जी प्रत्यक्षात कार्य करू शकली नाही आणि शेवटी अपयशी ठरली.

त्यांना हिंदू-मुस्लिम मतभेदांचे जमिनीवरचे वास्तव आणि हिंदूंना पूर्ण स्वराज आणि मुस्लिमांना भारतात इस्लामिक खिलाफत कशी हवी आहे हे जरी त्यांना समजले असले तरीही त्यांचा हिंदू-मुस्लिम ऐक्याच्या संकल्पनेवर विश्वास होता. गांधींच्या हेतुपुरस्सर भोळेपणाचा परिणाम म्हणून, त्यांनी केवळ हिंदूंनाच दोष दिला, आणि त्यांना भोग भोगावे लावले, तर त्यांनी मुस्लिमांना जवळपास मुक्त हस्त दिला, व त्यामुळे हिंदूंचे शिकारण झाले.

गांधी त्यांच्या युटोपियन डायस्टोपियामध्ये राहत होते ज्यामध्ये त्यांचा विश्वास होता की हिंदू आणि मुस्लिम बांधव आहेत आणि ते असहकार चळवळीला सहकार्य देऊन पुढे घेऊन  जाऊ शकतात.

प्रत्येक काळ्या ढगाला चांदीची किनार असते, असे म्हणतात. शेवटी, यामुळे डॉ. हेडगेवार यांनी RSS (राष्ट्रीय स्वयंसेवक संघ) ची निर्मिती केली. असहकार आंदोलनापूर्वी हेडगेवार हे काँग्रेस पक्षाचे सक्रिय सदस्य आणि योगदानकर्ते होते. औपनिवेशिक राजवटीविरुद्धच्या अनुशीलन समितीच्या आंदोलनातही त्यांनी भाग घेतला, ज्यासाठी त्यांना अनेकदा अटक करण्यात आली.

वीर सावरकर आणि बाळ गंगाधर टिळक यांचा हेडगेवारांवर खोलवर प्रभाव पडला होता, परंतु हिंदू-मुस्लिम ऐक्याचे समर्थन करणाऱ्या काँग्रेस पक्षाच्या नंतरच्या स्थितीत त्यांची घोर निराशा झाली. यामुळे त्यांनी पक्ष सोडला आणि राष्ट्रीय एकात्मतेसाठी उभे राहण्याबरोबरच राष्ट्रीय वाढ, शांतता आणि स्थैर्याला चालना देणारी संघटना निर्माण करण्याचा त्यांचा प्रयत्न सुरू झाला, ज्यामुळे त्यांना नागपुरात आरएसएसची पायाभरणी झाली.

मुस्लिमांनी हिंसा आणि वर्चस्व दाखवण्याबरोबरच असहिष्णुतेची त्यांची निर्लज्ज वृत्ती दाखवल्यामुळे, भारतीय राजकारणात आरएसएसचा प्रभाव वाढू लागला. ज्या हिंदूंना गांधी, नेहरू आणि त्यांच्यासारख्या इतरांनी कमकुवत आणि नम्र बनवले होते, त्यांना आरएसएसमध्ये आवाज मिळाला. 1923 मध्ये, जेव्हा हिंदूंनी लक्ष्मी पूजन साजरे केले आणि ढोल वाजवून आणि नाचत आनंदी मिरवणुकीचे नेतृत्व केले.

वाटेत ते एका मशिदीच्या पुढे गेले, जिथे स्थानिक असहिष्णू मुस्लिम तरुण भजनाच्या आवाजाने संतप्त झाले आणि त्यांनी मिरवणुकीचे नेतृत्व करणाऱ्या लोकांवर हल्ला केला. हा एक क्रूर हल्ला होता ज्यात काही गंभीररीत्या जखमी झाले आणि इतर किरकोळ जखमी झाले. सर्व काही भारतातील धर्मनिरपेक्षतेसाठी!!  या हत्याकांडासाठी कट्टर इस्लामवादी जबाबदार होते, ज्यामुळे हेडगेवारांनी निर्णायक निर्णय घेतला.

अंतर्गत मतभेद असूनही नेहमीच एकसंध राहिलेल्या मुस्लिमांच्या उलट, डॉ. हेडगेवारांना हिंदूंमध्ये ऐक्य आणि समन्वय नसल्याबद्दल चिंता होती. संपूर्ण इतिहासात, हिंदूंना जाती, धर्म, श्रद्धा इत्यादींतील अनेक भेदांचा सामना करावा लागला आहे, ज्यामुळे ते बहुसंख्य असूनही मुस्लिमांच्या हल्ल्यांना बळी पडले आहेत. नागपुरात हिंदू बहुसंख्य होते. तरीही, त्यांच्यावर मुस्लिम गुंडांनी निर्लज्जपणे हल्ले केले ज्यांना हे माहित होते की हिंदू कधीही बदला घेणार नाहीत आणि त्यामुळेच हिंदूंवरील त्यांच्या दुष्ट हल्ल्यांना बळ मिळाले.

या घटनेनंतर डॉ. हेडगेवार यांनी हिंदू ऐक्यासाठी उत्प्रेरक म्हणून काम करणारी संघटना निर्माण करण्याचा निर्णय घेतला आणि बराच विचारविनिमय केल्यानंतर १९२५ मध्ये आरएसएसची स्थापना करण्यात आली. हिंदूंना प्रशिक्षित करण्यासाठी आणि त्यांना एकसंघ म्हणून एकत्र बांधण्यासाठी त्यांनी आरएसएस शाखा उघडल्या. नागपूरचा प्रत्येक परिसर. आरएसएसने स्थानिक, उत्साही आणि उत्सुक हिंदू तरुणांना आकर्षित केले, ज्यांनी त्यांच्या अंतर्गत मतभेदांची पर्वा न करता एकमेकांसोबत स्वसंरक्षण तंत्राचा सराव केला. RSS शाखांच्या स्थापनेच्या दोन वर्षातच संघटनेची झपाट्याने वाढ झाली.

इस्लामिक वर्चस्वाला आव्हान देत डॉ. हेडगेवार यांनी 4 सप्टेंबर 1927 रोजी नागपूरच्या महाल परिसरात 100 स्वयंसेवकांसह लक्ष्मीपूजनाचा उत्सव साजरा केला. मुस्लिमांनी पुन्हा एकदा मिरवणूक काढू देण्यास नकार देऊन आपली अवहेलना दाखवली. या घटनेनंतर, दुपारच्या वेळी हिंदू आपापल्या घरात आराम करत असताना, मुस्लिम दंगेखोर खंजीर, भाला, चाकू इत्यादी शस्त्रे घेऊन नागपूरच्या रस्त्यावर अल्लाहू-अकबरचा नारा देत बाहेर पडले.

अगदी डॉ. हेडगेवार यांच्या घरावर मुस्लिम गुंडांनी हल्ला केला, त्या दिवशी ते योगायोगाने नागपूरच्या बाहेर होते. ह्या क्रूर हल्ल्यांनंतर, RSS कार्यकर्त्यांनी प्रत्युत्तरादाखल लाठ्यांनी सशस्त्र झालेल्या क्रूर मुस्लिम जमावावर हल्ले करण्यास सुरुवात केली, परिणामी, दंगलीची तीव्र परिस्थिती निर्माण झाली आणि ज्या मुस्लिमांना आता पराभवाचा सामना करावा लागला होता, त्यांचा यशस्वीपणे पराभव झाला, ज्यामुळे त्यांना शहरातून पळून जावे लागले.

आरएसएसच्या स्वयंसेवकांच्या या कृतीने भारताच्या इतिहासातील एक नवा अध्याय सुरू झाला. हिंदू समाजाला नूतनीकरणाच्या आशा आणि जोमाने केवळ उत्साह आला नाही, तर त्यांनी हक्काने त्यांचे हक्क मिळवून मुस्लिम वर्चस्वाविरुद्ध लढण्यासाठी एक सामूहिक ओळखही मिळवली, आणि तेव्हा आरएसएसची स्थापना झाली.

तरीही डॉ. हेडगेवारांच्या कल्पनेनुसार ही फक्त सुरुवात होती, आजही हिंदूंना सतावणारी समस्या म्हणजे खर्‍या-रक्तातील धर्मनिरपेक्ष असण्याचा  रोगाने अनेक दशकांपासून असंख्य हिंदूंना उद्ध्वस्त केले आहे आणि ते अजूनही चालू आहे. परिस्थिती जमिनीवर बदललेली नाही, आणि जोपर्यंत हिंदूंनी सामूहिक एकतेचे मूल्य शिकून त्यांच्या शत्रूंविरुद्धच्या लढाईत सामर्थ्यवान होत नाही तोपर्यंत ती बदलणार नाही.

हिंदूंनी किंमत चुकवल्यावर, हिंदू नरसंहारानंतर गांधींना त्यांच्या भ्रमातून मुक्त होण्यास भाग पाडले गेले, परिणामी असहकार आंदोलन रद्द करण्यात आले.

प्रसारमाध्यमे ह्यांची फसवेगिरी – आरएसएसची ख्रिसमस पार्टी