इतिहास सांगतो की 1528 मध्ये मंदिर पाडण्याच्या वेळी संत आणि बाबरच्या सैन्यात युद्ध झाले होते. लखनौ गॅझेटियरमध्ये असे आढळते की मीर बाकी 1,74,000 हिंदूंना मारल्यानंतर मंदिर पाडण्यात यशस्वी झाला. यामध्ये देविदिन पांडे, महाराज रणविजय सिंह, राणी जयराज कुमारी हंसवार, स्वामी महेश्वरानंदजी यांची नावे आजही स्मरणात आहेत. शेकडो वर्षांनंतर पुन्हा राममंदिर आंदोलन सुरू झाले तेव्हा कोलकात्यात राहणाऱ्या दोन भावांनी बाबरीवर भगवा फडकवला. तीन दिवसांनी त्याला रस्त्यावर उभे करून गोळ्या झाडण्यात आल्या.
रामलला सोमवारी (२२ जानेवारी २०२४) अयोध्येतील त्यांच्या भव्य मंदिरात विराजमान झाले आहेत. 500 वर्षांच्या संघर्षानंतर जीवनाचा अभिषेक झाल्यामुळे भावनेने भारावून गेलेल्या लाखो भाविकांनी दर्शनासाठी अयोध्येकडे कूच केले आहे. मुघल ते मुलायम काळापर्यंत चाललेल्या संघर्षात रामाच्या नावावर बलिदान देणाऱ्या त्या कारसेवकांना देश आणि जगातील हिंदू समाज श्रद्धांजली अर्पण करत आहे. त्या सर्व ज्ञात-अज्ञात हुतात्म्यांमध्ये कोठारी बंधूंचे नाव सर्वात ठळकपणे घेतले जाते.
कोलकाता येथील रहिवासी असलेले शरदकुमार कोठारी आणि रामकुमार कोठारी हे दोघे सख्खे भाऊ होते. एक 20 वर्षांचा तर दुसरा 22 वर्षांचा होता. दोघेही संघ शाखांमध्ये जात असत. दोघेही द्वितीय वर्षाचे प्रशिक्षणार्थी होते. विहिंपने राम मंदिरासाठी आंदोलनाची घोषणा केली तेव्हा लाखो स्वयंसेवकांप्रमाणे त्यांनीही ठरलेल्या तारखेला अयोध्येला पोहोचण्याचा निर्णय घेतला. ऑक्टोबर 1990 रोजी दोन्ही भावांनी घर सोडले. वडील हिरालाल त्यांच्या निर्णयावर खूश नसले तरी दोन्ही भावांच्या आग्रहापुढे त्यांना नमते घ्यावे लागले.
30 ऑक्टोबर 1990 रोजी अयोध्येत मोठ्या संख्येने कारसेवक जमले होते. या कारसेवकांना रोखण्यासाठी मोठ्या प्रमाणात सुरक्षा कर्मचारी तैनात करण्यात आले होते. मात्र इतकी सुरक्षा असतानाही कारसेवकांनी बॅरिकेड्स तोडून बाबरी मशिदीच्या वर भगवे झेंडे लावले.
बहिणीच्या लग्नासाठी परत येण्याचे वचन दिले
कोठारी बंधू अयोध्येला जाण्याच्या तयारीत असताना त्यांच्या वडिलांनी काही दिवसांनी त्यांची बहीण पूर्णिमाचे लग्न आहे असे सांगून त्यांना थांबवले. लग्न होईपर्यंत परतणार असल्याचे त्यांनी सांगितले. हे वचन देऊन तो घरातून निघून गेला पण परत आलाच नाही. 22 ऑक्टोबरच्या रात्री कोलकाताहून ट्रेन पकडली आणि वाराणसीला पोहोचले. येथून त्याने टॅक्सी पकडली जी वाटेत थांबली होती. यानंतर दोन्ही भावांनी आझमगडमधील फुलपूर येथून पायी प्रवास सुरू केला. सुमारे 200 किलोमीटर चालल्यानंतर ते अयोध्येला पोहोचले.
बाबरी घुमटावर भगवा ध्वज फडकवण्यात आला
रामकुमार कोठारी आणि शरद कोठारी 30 ऑक्टोबरला वादग्रस्त जागेत पोहोचले. त्यावेळी अयोध्येत संचारबंदी लागू करण्यात आली होती. तेवढ्यात अशोक सिंघल, उमा भारती आणि विनय कटियार यांच्या नेतृत्वाखाली कारसेवकांचा एक गट वादग्रस्त जागेकडे निघाला होता. लाखो कारसेवक अयोध्येत पोहोचले होते. सुमारे ५ हजार कारसेवक वादग्रस्त जागेत पोहोचल्याचे सांगण्यात येत आहे. मग संधी पाहून कोठारीभाई घुमटावर चढले आणि भगवा ध्वज फडकावला. मात्र, तेथे तैनात असलेल्या सीआरपीएफच्या जवानांनी त्यांना खाली उतरवले.
या घटनेनंतर तीन दिवसांनी तत्कालीन मुख्यमंत्री मुलायम सिंह यांनी कारसेवकांवर गोळीबार करण्याचे आदेश दिले. कार सेवेत सहभागी असलेले डॉ. रणजीत सिंह सांगतात की, 2 नोव्हेंबरला विनय कटियार यांच्या नेतृत्वाखाली एक गट हनुमान गढीकडे जात होता. त्यानंतर पोलिसांनी गोळीबार सुरू केला. अनेक लोक तिथल्या एका घरात लपले. पोलिसांनी एका भावाला बाहेर काढून रस्त्यावर गोळ्या घातल्या. त्याच्या मदतीला दुसरे कोणी आले असता त्याच्यावरही गोळी झाडण्यात आली. दोन्ही भावांचा मृत्यू झाला होता. एका बाजूला गोळ्या झाडल्या जात होत्या आणि दुसऱ्या बाजूला जय श्री रामचा जयघोष होत असल्याचं ते सांगतात. यानंतरच देशभरातील हिंदूंमध्ये संतापाची लाट उसळली आणि मुलायमसिंह यांना मुख्यमंत्रिपदाचा राजीनामा द्यावा लागला.