मी कोण आहे? – हिंदू तत्वज्ञान – हिंदू धर्माच्या संदर्भात, मी कोण आहे हे समजून घेणे महत्वाचे आहे. हिंदू धर्मात, व्यक्तीच्या अस्तित्वाचा विचार आत्मा, मन आणि शरीर या तीन घटकांवर आधारित असतो. आत्मा हा व्यक्तीचा मूळ स्वरूप असून तो अविनाशी आणि अनंत स्वरूपाचा असतो. मन हे आत्म्याचे प्रतिबिंब असून ते विचार, भावना आणि इच्छा यांना व्यक्त करते. शरीर हे आत्मा आणि मन यांचे अस्तित्व व्यक्त करण्यासाठी वापरले जाणारे घर असते. या तीन घटकांच्या समन्वयातूनच व्यक्तीचे अस्तित्व रूपांतरित होत असते.

मी कोण आहे? – हिंदू तत्वज्ञानाचा एक सखोल अभ्यास

“मी कोण आहे?” हा प्रश्न अनादिकालापासून मानवाला भेडसावत आहे. वेद, उपनिषदं, आणि इतर वैदिक धर्मग्रंथांनी या प्रश्नाला सखोल उत्तर दिले आहे. हिंदू तत्वज्ञानात ‘आत्मा’ आणि ‘परमात्मा’ यांची ओळख पटवून देण्यात आली आहे, ज्यामुळे “मी कोण आहे?” या प्रश्नाचे उत्तर मिळते. हा लेख या वैदिक तत्वज्ञानाच्या मदतीने या प्रश्नाचा शोध घेतो.

आत्मा: शरीराच्या पलीकडील शाश्वत तत्त्व

वेदांत तत्वज्ञानानुसार, आत्मा हा शाश्वत, अविनाशी, आणि अनंत आहे. यजुर्वेदातील श्लोक म्हणतो:

“असतो मा सद्गमय।
तमसो मा ज्योतिर्गमय।
मृत्योर्मामृतं गमय॥” (यजुर्वेद 40.16)

अर्थ: मला असत्यातून सत्याकडे ने, अंधःकारातून प्रकाशाकडे ने, आणि मृत्यूतून अमृतत्वाकडे ने.

हा श्लोक स्पष्ट करतो की, आत्मा हा शरीराच्या बंधनातून मुक्त आहे आणि त्याचा प्रवास सद्गतीकडे असतो. आत्मा हे सत्य असून, शरीराच्या मृत्यूनंतरही तो शाश्वत राहतो.

अहंकाराचा त्याग: आत्मसाक्षात्काराचा मार्ग

उपनिषदांमध्ये “नेति नेति” हा मंत्र महत्त्वाचा आहे, ज्याचा अर्थ “हे नाही, ते नाही” असा होतो. याचा अर्थ असा आहे की आपण आत्म्याला कोणत्याही वस्तूमध्ये, शरीरात, किंवा अहंकारात ओळखू शकत नाही. केनोपनिषदातील श्लोक 1.3 स्पष्ट करतो:

“यद्वाचानभ्युदितं येन वागभ्युद्यते।
तदेव ब्रह्म त्वं विद्धि नेदं यदिदमुपासते॥”

अर्थ: ते (ब्रह्म) वाणीने व्यक्त होत नाही, पण त्याच्या सहाय्याने वाणी व्यक्त होते. तेच ब्रह्म जाण, आणि तेच खरे सत्य आहे, जे उपास्य आहे.

कर्मयोग आणि धर्माचे पालन

वेदांमध्ये कर्म आणि धर्माचे पालन यावर जोर दिला आहे. ऋग्वेदाच्या पहिल्या मंडळातील श्लोक 1.89.1 मध्ये म्हटले आहे:

“संगच्छध्वं सं वदध्वं सं वो मनांसि जानताम्।
देवा भागं यथा पूर्वे संजानाना उपासते॥”

अर्थ: तुम्ही सर्व एकत्र या, एकत्र बोला, आणि एकाच मनाने विचार करा. देवांनी जसा पूर्वी केला, तसेच तुम्हीही तुमचे कर्तव्य पार पाडा.

हा श्लोक स्पष्ट करतो की, धर्माचे पालन आणि सामूहिक कार्याने आपल्याला आत्मसाक्षात्कार साधता येतो.

ध्यान आणि समाधी

पतंजली योगसूत्रांमध्ये ध्यान आणि समाधी या आत्मसाक्षात्काराच्या साधनांवर भर दिला आहे. योगसूत्र 1.2 मध्ये सांगितले आहे:

“योगश्चित्तवृत्तिनिरोधः।”

अर्थ: योग म्हणजे चित्ताच्या वृत्तींचे निरोध करणे, ज्यामुळे आत्मा आपल्या खऱ्या स्वरूपात प्रकट होतो.

ध्यान आणि समाधीमुळे अहंकाराचा नाश होतो आणि आत्म्याचे शुद्ध स्वरूप प्रकट होते.

अद्वैत वेदांत: एकत्वाची अनुभूती

अद्वैत वेदांताच्या तत्वज्ञानानुसार, आत्मा आणि परमात्मा हे एकच आहेत. उपनिषदांमध्ये म्हटले आहे:

“एकोऽहम् बहुस्याम।” (छांदोग्य उपनिषद 6.2.1)

अर्थ: “मी एक आहे, परंतु अनेक रूपांमध्ये व्यक्त होतो.” म्हणजेच, सर्व जीवात्मा हे एका परब्रह्माचेच विविध रूपे आहेत.

आत्मा आणि शरीर: दोन वेगवेगळ्या सत्यांचा समन्वय

हिंदू तत्वज्ञानानुसार, “मी” हा शब्द केवळ या शरीराचे वर्णन करत नाही. शरीर हे नाशवंत आहे, परंतु “मी” म्हणजेच आत्मा हा शाश्वत आहे. भगवद्गीतेतील श्लोक 2.20 मध्ये स्पष्टपणे म्हटले आहे:

“न जायते म्रियते वा कदाचित्
नायं भूत्वा भविता वा न भूयः।
अजो नित्यः शाश्वतोऽयं पुराणो
न हन्यते हन्यमाने शरीरे॥”

अर्थ: आत्मा ना जन्म घेतो, ना मरण पावतो. तो कधीही निर्माण होत नाही, ना कधी नाश पावतो. आत्मा अजन्मा, नित्य, शाश्वत, आणि पुरातन आहे; शरीराचा नाश झाला तरी आत्म्याचा कधीही नाश होत नाही.

अहंकाराचा त्याग आणि आत्मसाक्षात्कार

उपनिषदांमध्ये आणि वेदांमध्ये आत्म्याचा खरा स्वरूप ओळखण्यासाठी अहंकाराचा त्याग करण्याचे महत्त्व सांगितले आहे. अहंकार हा तो भ्रम आहे जो आपल्याला स्वतःला शरीर आणि मन म्हणून ओळखतो. ब्रह्मसूत्रांमध्ये स्पष्टपणे सांगितले आहे की आत्मसाक्षात्कार हा सर्व वेदांच्या आणि उपनिषदांच्या अभ्यासाचा अंतिम उद्देश आहे.

“अहं ब्रह्मास्मि” (बृहदारण्यक उपनिषद 1.4.10) म्हणजे “मी ब्रह्म आहे,” हे तत्वज्ञान शिकवते की आत्मा हा परमात्म्याचा एक अंश आहे. आत्म्याची ही ओळख सत्य स्वरूप आहे आणि अहंकाराच्या आड येणारा असत्य भ्रम आहे.

स्वधर्म आणि कर्मयोग

भगवद्गीतेमध्ये भगवान श्रीकृष्णाने अर्जुनाला सांगितले की आपल्या स्वधर्माचे पालन करणे आणि निष्काम कर्मयोगाचे आचरण करणे हे आत्मसाक्षात्काराचे साधन आहे. भगवद्गीतेतील श्लोक 3.19 मध्ये सांगितले आहे:

“तस्मात्सर्वेषु कालेषु
मामनुस्मर युद्ध च।
मय्यर्पितमनोबुद्धिर्मामेवैष्यस्यसंशयः॥”

अर्थ: म्हणून, सर्व काळांत माझे चिंतन कर आणि युद्ध कर. माझ्यात मन आणि बुद्धी अर्पण केल्याने तू निःसंशयपणे माझ्या स्वरूपास प्राप्त होशील.

अद्वैत वेदांत: एकत्वाची अनुभूती

शंकराचार्यांनी प्रतिपादित केलेले अद्वैत वेदांत हे तत्वज्ञान या प्रश्नाला अधिक सखोल उत्तर देते. अद्वैत वेदांताच्या मते, आत्मा आणि परमात्मा हे एकच आहेत. या विश्वात सर्वकाही एकच आहे. उपनिषदांमध्ये म्हटले आहे की “सर्वं खल्विदं ब्रह्म” म्हणजे “सर्वकाही ब्रह्म आहे.”

हिंदू तत्वज्ञानाच्या प्रकाशात, “मी कोण आहे?” या प्रश्नाचे उत्तर अत्यंत सखोल आहे. वेद, उपनिषदं, भगवद्गीता, आणि इतर धर्मग्रंथ आत्म्याच्या स्वरूपाचे वर्णन करतात आणि आत्मसाक्षात्काराचा मार्ग दाखवतात. शरीर, अहंकार, आणि धर्माचे पालन यांच्या पलीकडे जाऊन आत्म्याचे सत्य स्वरूप ओळखण्याचा संदेश हे ग्रंथ देतात.

संदर्भ ग्रंथ:

1. ऋग्वेद
2. यजुर्वेद
3. उपनिषदं
4. भगवद्गीता
5. पतंजली योगसूत्र
6. शंकराचार्यांचे अद्वैत वेदांत
7. भगवद्गीता
8. उपनिषदं
9. ब्रह्मसूत्र
10. शंकराचार्यांचे अद्वैत वेदांत

उद्धरण:

“अहं ब्रह्मास्मि” – बृहदारण्यक उपनिषद

“सर्वं खल्विदं ब्रह्म” – छांदोग्य उपनिषद

“नेति नेति” – केनोपनिषद

“योगश्चित्तवृत्तिनिरोधः” – पतंजली योगसूत्र